با بررسی نسبت های مالی، سرمایه گذاران می توانند از ثبات و وضعیت بازپرداخت ها و روند مالی شرکت ها مطلع شوند. یکی از این نسبت های مالی، نسبت های نقدینگی است که به دو بخش نسبت آنی و نسبت جاری تقسیم می شود. در این گزارش به طور مفصل درباره این دو نسبت توضیح می دهیم.
نسبت نقدینگی
در ابتدا بهتر است یک توضیح کوتاهی درباره نسبت نقدینگی بدهیم. نسبت نقدینگی (Liquidity Ratio) یکی از نسبت های مالی است که از نسبت دارایی های نقد به بدهی های جاری به دست می آید که البته این نسبت نقدینگی به دو بخش نسبت آنی و نسبت جاری تقسیم می شود.
با تحلیل نسبت های نقدینگی می توانید توانایی شرکت در بازپرداخت بدهی ها و توانایی عمل کردن به تعهدات کوتاه مدت یک شرکت مطلع شوید.
نسبت جاری
نسبت جاری (Current ratio) یکی از نسبت های مالی در بخش نسبت های نقدینگی است که از تقسیم دارایی های جاری بر بدهی های جاری به دست می آید. این نسبت میزان توانایی شرکت در بازپرداخت بدهی‌های کوتاه مدت را به شما می گوید. عددی که از عملیات نسبت جاری به دست می آید باید نزدیک به عدد 1 باشد، اگر این عدد خیلی کم تر از یک باشد نشان دهنده این است که شرکت در بازپرداخت بدهی های خود ممکن است به مشکل بخورد و اگر همین امروز شرکت بخواهد بدهی های خود را پرداخت کند، توانایی انجام این کار را ندارد، البته این به معنای ورشکستگی شرکت نیست، بلکه این نسبت ها فقط می تواند اطلاع دهنده وضعیت شرکت به سهامداران باشد.
بالا بودن این نسبت نشان دهنده توانایی شرکت در بازپرداخت بدهی ها دارد. اما بالا بودن بیش از حد نسبت جاری هم نشان دهنده درست کنترل نکردن نقدینگی شرکت است و از این موضوع اطلاع می دهد که در شرکت از نقدینگی ها به شکل درستی برای سودآوری استفاده نمی شود و میزان نقدینگی شرکت بسیار بالا است.
نسبت آنی
نسبت آنی(Quick Ratio) از دیگر نسبت های مالی در بخش نقدینگی است. این نسبت از تقسیم دارایی های جاری (بدون در نظر گرفتن موجودی کالا و پیش پرداخت ها) بر بدهی های جاری بدست می آید.
این نسبت که سختگیرانه‌تر و محتاطانه‌تر نسبت به توانایی شرکت برای عمل کردن به تعهدات کوتاه مدت نگاه می کند و فقط با در نظر گرفتن دارایی هایی که قدرت نقدشوندگی سریع تری دارند، شرکت را مورد بررسی قرار می دهد. اگر نسبت آنی نزدیک به یک باشد نشان دهنده وضعیت مناسب شرکت در بازپرداخت بدهی های کوتاه مدت است، اگر کمتر از یک باشد نشان از وضعیت نگران کننده و عدم توانایی بازپرداخت سریع بدهی ها را نشان می دهد.
اما بالا بودن عدد نسبت آنی نشان دهنده‌ی دو موضوع است: 1) نقدینگی بالا در شرکت و یا زیاد از حد بودن میزان مطالبات. 2) اطمینان خاطر دادن به بستانکاران برای توانایی بازپرداخت بدهی هایشان. که باز هم این دو مورد نشان از ضعف مدیریتی شرکت در استفاده از منابع نقدی است.
تجزیه دو نسبت مالی در کنار یکدیگر
تحلیلگران بازار بورس با استفاده از این دو نسبت و تحلیل فاصله این دو نسبت می توانند از روند شرکت در طول چند سال مطلع شوند.
اگر فاصله دو نسبت آنی و جاری در چند سال به یک اندازه و نزدیک به یکدیگر باشد نشان دهنده ثبات شرکت است. اما اگر این فاصله هر ساله بیشتر شده باشد نشان دهنده ی این است که یا شرکت موجودی کالای در انبار زیاد دارد که این امر از فروش ضعیف شرکت خبر می دهد. اگر فاصله نسبت آنی و جاری طی سال ها به هم نزدیک شود، به شکلی که نسبت آنی کمتر از نسبت جاری شود نشان دهنده هماهنگ نبودن میزان تولید با موجودی های اولیه است.
بهترین حالت برای یک شرکت از نظر تحلیل نسبت های نقدینگی، برخورداری از یک ثبات نسبی در در طول چند سال است.